Kep Töreni

Ülkesinin son yıllardaki en büyük umutlarından biri olan Romain Bardet, 2016 Fransa Bisiklet Turu’na iki ay kala evinin yakınlarındaki bir ofiste stajına başladı. Fransızlar en son 1985’te kendi yarışlarını kazanmış, o sene sarı mayonun sahibi Bernard Hinault olmuştu. Otuz yılı aşkın bir süredir yeni şampiyonunu arayan Fransa, Bardet’nin omuzlarına büyük sorumluluklar ve hayaller yüklemişti. Ama genç yıldızın ondan önce yapması gereken bazı işler vardı. Birkaç dosya karıştırması, mesai saatlerinde sandalyesinde olması ve masabaşındaki işlerini halletmesi gerekiyordu. Doğup büyüdüğü, ilk spor deneyimlerini tattığı, büyük bir sporcu olduktan sonra da yaşamayı sürdürdüğü Auvergne’de bulunan Clermont Auvergne ragbi kulübünün iletişim departmanında kısa bir süre de olsa çalışacaktı. Grenoble’da aldığı üniversite eğitiminin son ayağıydı bu.

Sadece eğitim seviyesiyle değil, yetenekleriyle de öne çıkan Romain Bardet, ‘temiz’ olarak tanımlanan genç Fransız bisikletçilerin öncülerinden biri. 1990 doğumlu sporcu, 2012’de profesyonel oldu ve o günden beri AG2R La Mondiale takımının mayosunu terletiyor. 2014 Fransa Bisiklet Turu’nda altıncı olan, Vincenzo Nibali’nin kazandığı yarışta podyumu çeşitli şanssızlıklar sonucunda kaçıran Bardet, istediğini bu sene aldı. Chris Froome’un arkasından podyumun ikinci basamağını alan genç yıldız, bir kez daha geleceğe dair büyük umutlar verdi.

Bu umut, Fransız bisikleti için her zaman tehlikelidir. Seksenlerden beri, ergenlik yıllarında başarılı bir performans ortaya koyan her gencin üzerine yapıştırılan etiketler büyük bir baskıyı da beraberinde getirir. Yeni Bernard Hinault, Jacques Anquetil ya da Laurent Fignon arama çalışmaları sırasında nice yetenek heba edilmiştir. Romain Bardet de bunu biliyor. L’Equipe gazetesinin onu 2016 Fransa Bisiklet Turu’nun son haftasında neredeyse her gün manşetlere taşımasını çok da umursamıyor. Hayatına ve kariyerine, kendi değerlerini takip ederek devam ediyor.

Tırmanışlarda ve inişlerde korkusuz bir performans ortaya koyan, pelotondaki birçok rakibine göre beklemeyi sevmeyen Bardet, bisikletin geçmişini büyük bir nostaljiyle anan seyircilerin de gözdesi.

Bütün bunların ortasında sözü Fransız yeteneğe bırakma vakti. Hem bir öğrenci hem de bir sporcu olarak stajını bitirip mezun olduğu bugünlerde bakalım Romain Bardet’nin aklında neler var?

Bu yıl Fransa Bisiklet Turu’nu ikinci bitirdiniz. Aynı zamanda turun son haftasında, Bettex’te bir etap kazandınız. Böyle bir performans bekliyor muydunuz?

Başarılı bir Fransa Bisiklet Turu ortaya koymak için her şeyi yaptım. Yarıştan önce amacıma, nerede bitirmek istediğime dair herhangi bir açıklama yapmamıştım çünkü üç haftalık bir büyük turda başarılı olmanın çoğu zaman rastlantıya bağlı olduğunu biliyorum. Genel klasmanda ilk beşe girmekle podyuma çıkmak arasındaki farkı, genelde çok küçük şeyler belirliyor.

Champs-Elysees’de podyuma çıkmak, geleceğe dair fikirlerinizi değiştirdi mi? “Artık kazanma zamanı geldi” diye düşünüyor musunuz?

Performansınız ne olursa olsun, zihninizi berrak tutmanız gerekiyor. Criterium du Dauphiné ve Fransa Bisiklet Turu gibi yarışlarda podyuma çıktım. Bu, performans anlamında belirli bir noktaya geldiğimi kanıtlıyor. Ama gelecek sene sarı mayoyu kazanacağım anlamına da gelmiyor. Parkur, form durumunuz, yolların hali... Bir seneden öbürüne giderken göz önünde bulundurmanız gereken çok fazla değişken var.

Son hafta Chris Froome’un genel klasmanda arkasında olan birçok isim yerini korumaya çalıştı. Siz atak yaparken korktunuz mu? “Ya yerimi kaybedersem” diye...

Kesinlikle hayır. Benim yarış karakterim bu. Atak ve hücumcu bisikleti seviyorum. Bu tarz, bana en iyi sonuçları getiriyor.

Fransız gazeteciler stilinize bayılıyor. Hatta gösterişli bir şekilde savaşan ve kaybeden sporculara yapıştırdıkları ‘panache’ sıfatını sizin için de kullanıyorlar.

Panache ne anlama geliyor ki? En başta, ben bu spora ve rekabet alanına kazanmak için girdim. Panache, bana göre kaybedenler için sıklıkla kullandığımız teselli niyetindeki bir başka terim.

Bütün bu medya ve halk ilgisi genç bir sporcu için taşıması ağır bir yük mü? Fransa Bisiklet Turu’nun son haftasında hep L’Equipe’in kapağındaydınız...

Hayır. Fransa Bisiklet Turu’nu son kez bir Fransızın kazandığı günden bu yana 30 seneden fazla süre geçti. Ve bundan dolayı bir baskı yaratmak hiçbir şeye yaramıyor. Yapılması gereken şey, sonuç üretmek. Son hafta sürekli L’Equipe’in kapağında olmak da benim için bir baskı unsuru değil. Tur boyunca insanların bana gösterdiği ilgi, kritik anlarda kendimi aşmamı sağladı.

Bir keresinde “Hayatımda hiç mutlu oldum mu, bilmiyorum” demiştiniz. Profesyonel olarak zor tatmin olan birisiniz. İkincilik mutluluğu getirdi mi?

Elbette, ikinci olmak beni mutlu etti. Bettex’teki etap zaferim de benim için çok hoş bir hatıraydı.

Profesyonel seviyede spor yapmak insanı çok yıpratan bir süreç ama aynı zamanda, bu kendi seçtiğim, serpildiğim bir dünya. Yarışmayı, antrenman yapmayı çok seviyorum. Evet, bu bazen çok zorlayıcı olabiliyor ama bir yandan da nasıl ayrıcalıklı bir varoluşa sahip olduğumun farkındayım. Çocukluk tutkumu bir mesleğe dönüştürmeyi başardım.

Pelotonun entelektüeli olarak görülüyorsunuz. Hem bisiklet tarihine hem ekonomi, siyaset gibi alanlara ilginiz biliniyor. Bu etikete nasıl bakıyorsunuz?

Ben bisikleti de tarihini de çok seviyorum. Bernard Hinault, Raymond Poulidor gibi efsaneleri tanıyorum. Bazen etapların öncesinde ya da finişinde onlarla karşılaşıyoruz. Her zaman, bisikletin tarihini yazanlara büyük saygım oldu.

Bir profesyonel olarak her zaman dersime çalışırım ancak pelotonda tek okuyan kişi de ben değilim. Evet, spor dışında da bazı başka ilgi alanlarım var. Bu beni bir entelektüel yapmaz fakat insanları böyle kalıplara koymayı çok seviyoruz.

Bir yandan da Grenoble’da üniversite eğitiminize devam ettiğinizi, uzaktan derslerinize ve sınavlarınıza katıldığınızı biliyoruz. O süreç nasıl ilerliyor?

Grenoble Ecole de Management Üniversitesi’nden mezun oldum. Bu okul, yılın bir haftası dışında okula gidemeyen ve dışarıdan eğitimini sürdürebilecek sporcular için düzenlenmiş bir bölüme sahip. Ve yaşadığım deneyimin çok zenginleştirici olduğunu ifade etmeliyim.

Bu yoğun tempoda okumaya nasıl zaman buluyorsunuz? Takımda aynı ilgi alanlarını paylaştığınız isimler var mı?

Boş zamanım oldukça sinemaya gitmeye ya da kitap okumaya çalışıyorum. Ama genelde yarışlar ve antrenmanlar önceliğim oluyor. AG2R La Mondiale’deki tek üniversiteli de ben değilim. Julien Bérard (malzeme bilimi), Jean Christophe Peraud (mühendis), Jan Bakelants (biyoloji mühendisi) ve başka birçok isim var.

Doğup büyüdüğünüz Auvergne bir ragbi kenti olarak bilinir ama bisiklet yaşamınıza da katkıları oldu, öyle değil mi? Tıpkı babanız gibi...

Evet bir öğretmen olan, aynı zamanda vaktiyle amatör bir bisikletçi olarak yarışan babama bölgedeki yarışlarda eşlik ederdim küçükken.

Bunun yanında, Fransa Bisiklet Turu’ndan hatırladığım ilk şey Pas de Peyrol tırmanışından geçen bir etaptı. Axel Merckx ve Richard Virenque o gün kaçış grubuna girmişlerdi.

O yıllar, doping ve EPO çağının zirvesiydi. Şimdi neler değişti ve yeni nesillerin etkisini nasıl görüyorsunuz?

Evet, işlerin değişmesinden ötürü çok mutluyum. O yıllardaki birçok isim gibi Lance Armstrong da hile yaptı. Ve sonuç olarak dopingcilerin yakalanması ve cezalandırılması iyidir. Elbette bu sporu eğlenceli bir şekilde, kurallara saygılı olarak ve fırsat eşitliğine inanarak yapmak çok daha güzel. Hâlâ pelotonda doping yapanlar var tabii ki ama şu an daha saygın bir konumda olduğumuzu söyleyebilirim.