Okul

"Buna değer miydi?"

Motor sporlarının en karanlık anlarını koskocaman neon harflerle bu soru aydınlatır. Zafer, şan, şöhret ve mutluluğu vadeden Grand Prix yarışlarının 'Büyük Ödül' anlamına geldiğini bu anlarda hatırlarız. Hüzün piyangosu, elimizdeki tam bilete çıktığında 'Büyük Ödül' için ortaya konan insan hayatlarının tüm bu tehlikeli tantanadan daha değerli olması gerektiğini düşünüp kendimizi kirlenmiş hissederiz.

Valentino Rossi, 2011 Malezya Grand Prix'sinden sonra muhtemelen böyle hissediyordu. İsminde Büyük Ödül geçen yarışta kimse kazanmamış, herkes kaybetmişti. Yakın dostu ve öğrencisi Marco Simoncelli önünde düşmüş fakat motosikleti bırakmamıştı. Pist dışına doğru sürüklenmesi gereken motosikleti bir anda tekrar yola tutunmuş ve yarış çizgisine; Rossi ve Colin Edwards'ın tam önüne sürüklenmişti. Yapacak hiçbir şey yoktu. İkisi birden Simoncelli'ye çarptılar. Tıbbi müdahale boş bir çaba olurdu. Marco Simoncelli'nin öldüğü, kazanın ilk anından belliydi. Valentino'nun kalbine karanlık çökerken yine devasa neon harfler parlayıverdi: "Buna değer miydi?"

2010'da Valentino'nun köyü Tavullia yakınlarında babasının arsasını ziyaret etmişlerdi. Valentino, Marco ve Mattia Pasini. Belki de Bob Ross havalarına girerek "Buraya güzel bir toprak pist yapılır, şöyle inişli çıkışlı..." demişler ve kıvrıla kıvrıla ilerleyecek bir pistin hayalini kurmuşlardı. Rossi'nin Çiftliği, gençleri yetiştirdiği okul, ilk olarak böyle canlanmıştı aklında.

"Marco'yu kaybettikten sonra Vale'nin hayatında bir şeyler eksik kaldı. O, Valentino ile aşık atabilecek seviyede antrenman yapabilen tek sürücüydü. Akademi, Marco'nun yerini doldurdu. Hayat bize bir şeyler sunarken çok garip davranabiliyor. Bazen acımasız, bazen cömert. VR46 Academy bu anlamda, Marco için bir anıt."

VR46 CEO'su Alberto Tebaldi, Simon Patterson'la yaptığı röportajda, İtalyan sürücüleri yeniden dünya arenasında başarılara taşıyan akademi hakkında bunları söylüyor. VR46 Academy'nin ilk öğrencisi Franco Morbidelli'ydi. Franco'nun babası Livio ile Valentino'nun babası Graziano tanışıyorlardı. Roma'dan Tavullia'ya, Franco'nun kariyerini ilerletmek için taşındıklarında Valentino onlara kucak açtı. 2013'te Livio intihar ettiğinde Franco'ya sahip çıkan yine Valentino oldu.

"Valentino ikinci babam gibi. Bir amcadan, dayıdan çok daha fazlası. Hayatta en çok hayranlık duyduğum insan. Ona çok şey borçluyum. Babam öldüğünde beni bir odaya çekti ve 'Ne zaman ihtiyacın olursa buradayım' dedi. Bana her şeyi o öğretti. Bana yardımcı oldu. İlham verdi."

Morbidelli, Corriere della Sera'ya verdiği röportajda Valentino Rossi'nin hayatındaki yerini böyle anlatıyor. Akademinin ilk öğrencisi, aynı zamanda ilk dünya şampiyonu. 2017'de Moto2 dünya şampiyonluğunu kazandığında bir sonraki hedef belliydi: MotoGP. Her açıdan epey garip 2020 sezonundaysa VR46 Academy'nin ilk üyesi, ilk Grand Prix zaferini kazandı. Neredeyse dünya şampiyonu olacaktı. Bu sezonla birlikte Morbidelli, Yamaha fabrika takımında Rossi'nin yerini aldı.

İlk yıllarında toprak pistte neredeyse amaçsızca antrenman yaparak başlayan akademi yavaş yavaş gerçek bir okul haline geldi. Rossi'nin efsane kasklarının tasarımcısı Aldo Drudi, sürücülerin bir kısmını alıp Floransa'ya götürüyor, Uffizi'yi gezdirip kültürel beslenmelerini de sağlayabiliyordu. İtalyan motosiklet sporlarının rönesansının Tavullia'daki çiftlikten başlamasına şaşırmamak gerek. Marco'yu kaybettikten sonra bir yeniden doğuşa ihtiyaç duyan Valentino'nun aradığını bu sayede bulması da anlamlı.

Tüm vaktini, emeğini ve işin önceden paylaşmaya çekindiği inceliklerini gözünü kırpmadan gençlere aktardığını görünce insan düşünüyor. Valentino Rossi ne yaparsa yapsın motosiklet sporları tarihine en çok iz bırakmış sürücü. Hiç kimseyi yetiştirmek zorunda değildi. Bu ondan hiçbir şey eksiltmezdi. Fakat muhtemelen birilerini yetiştirmek zorundaydı. Bir orman yangını sonrası kendini gösteren ilk hayat belirtileri gibi, Valentino'nun da hayatın devam ettiğini ve gençlerin yarışıp büyüyerek kazanacaklarını görmeye ihtiyacı vardı. Marco, MotoGP'de hiç yarış kazanamadı, şampiyon olamadı. Bu sevinçten mahrum kalan Valentino'nun buna ihtiyacı vardı. Geleceğin tohumlarını ekmek, mutlaka ona iyi geliyordu.

Malezya'da o gün kardeşi gibi sevdiği birini kaybetti Valentino. Paolo Simoncelli ise her güldüğünde ışıklar saçan biricik oğlunu. Valentino gibi Paolo da teselliyi, geleceği inşa etmekte buldu. Marco yarışırken MotoGP'nin ona verdiği üç haneli isim kodu 'Sic'ti. Soyadı, "Sim" harfleriyle başlayan bir başka yarışçı Julian Simon'a 'Sim' kodu verildiği için, Marco'nun lakabı da bu üçlü koddan yola çıkarak 'Super Sic' oldu. Öldüğü pist, 250cc dünya şampiyonluğunu kazandığı yer, Sepang International Circuit da aynı kısaltmayı taşıyordu. Bu kötü tesadüfün üzerine başka bir hikâye yazmayı tercih etti Paolo Simoncelli. Sic58 Squadra Corse adında bir takım kurdu. VR46 Academy gibi bu takımın da Marco'nun kaybından duyulan üzüntüyü bir çabaya, bir başarıya çevirerek yeni kariyerler yeşertmekti. Marco'nun yapamadıklarını onun adını anarak gelenler yapabilsin diye. Takımın sitesinde Sic58 Squadra Corse'nin kuruluşu "Bu takım bir ihtiyaçtan doğdu. Paolo Simoncelli'nin, Marco'nun babasının kalbinin ve ruhunun ihtiyacından. Hayata devam etmek ve yeniden bir hayat kurabilmek için" cümleleriyle anlatılıyor.

2013'te kurulan takım 2017'de İtalya Gençler Şampiyonası'ndan Moto3 Dünya Şampiyonası'na geçiş yaptı. 2019 sezonu içerisinde takım ilk iki Grand Prix zaferini elde etti. Birincisi Marco'nun ilk galibiyetini aldığı Jerez'deydi. VR46 Academy öğrencisi Niccolo Antonelli, duygusal bir galibiyet elde etti. Takım arkadaşı Tatsuki Suzuki de ikinciliği alarak podyumda ona eşlik etti. Takım kupasını almak için nemli gözlerle podyuma Paolo Simoncelli çıktı. Takımın ikinci galibiyeti ise Misano'da geldi. Cattolica doğumlu Simoncelli'nin en yakınındaki pist, ölümünden sonra onun adını almıştı. Misano World Circuit Marco Simoncelli, Paolo'nun takım kupasını almak üzere ikinci kez podyuma çıktığı yer oldu. 19 Ekim'de, Marco'nun 250cc şampiyonluğunu ilan ettiği günün 11'inci yıldönümünde, Sic58 sürücüleri sıralama turlarında birinci ve üçüncü sırayı aldılar. Dört gün sonra Marco'nun ölüm yıldönümünde takım onu şu cümlelerle andı:

"İçimizde, anılarımızda, aklımızda ve kalbimizde yaşıyorsun. Başardığımız her şeyde yakıtımız, motivasyonumuz sensin. Aldığımız her podyumda, her polde bizimlesin. Jerez, Misano, Motegi… Bunlar tesadüf değil."

Eski 125cc dünya şampiyonu Fausto Gresini, genç bir sürücüyü erken kaybetmenin ne demek olduğunu biliyordu. 2001'de birlikte 250cc şampiyonluğuna ulaştıkları Daijiro Kato, MotoGP'de de çok özel işler yapacaktı. En azından herkes böyle düşünüyordu. Kato, 2003 Suzuka'da geçirdiği kazadan üç hafta sonra hayatını kaybetti. MotoGP'de hiç kazanamadı. İki kez podyuma çıktı. Biri Çek Cumhuriyeti'ndeydi. 2011'de Marco Simoncelli'yi MotoGP takımında yarıştırırken de yine bir Asya ülkesinde, Malezya'da sürücüsünü kaybetti. Marco da MotoGP'de hiç kazanamadı. İki kez podyuma çıktı. Biri Çek Cumhuriyeti'ndeydi. Fausto, Paolo'ya Sic58 takımını kurmasında en çok yardımcı olan isimlerden biriydi. O da üzüntüsünü geleceğin umuduyla dindirdi.

2021 Emilia Romagna Grand Prix'si vedaların haftasıydı. İtalyancada 'meşe' anlamına gelen Quercia virajının dışına, cumartesi günü ölümünün üzerinden on yıl geçen Marco Simoncelli için bir meşe ağacı dikildi. O gün artık VR46 Academy takımı adına yarışan Niccolo Antonelli, Moto3'te polü aldı. Aynı gün, birkaç ay önce Covid-19'dan hayatını kaybeden Fausto Gresini de anıldı. Oğlu Luca, babasının şampiyon olduğu motosikletle, Gresini Racing'in Moto2 ve Moto3'teki genç sürücüleri de o yılın renklerine bürünmüş motosikletleriyle bir anma turu ttılar. Ertesi gün Valentino Rossi İtalyan seyircilerin önünde son kez yarıştı. VR46 Academy öğrencisi Pecco Bagnaia, düşerek şampiyonluk umutlarına veda etti. Rossi'nin Yamaha'da şampiyonluk bayrağını devrettiği Fabio Quartararo ilk kez MotoGP dünya şampiyonu oldu.

Valentino Rossi sezonun son durağı olan Valencia Grand Prix'sinde son MotoGP yarışına çıktı. Akademi öğrencilerinin hepsi, Rossi'nin kariyerinden seçtikleri bir kask tasarımıyla yarıştılar. Pecco Bagnaia, 'Che Spettacolo' (Ne gösteri ama!) yazılı 2004 şampiyonluk kaskıyla çıktığı yarışı kazandı. VR46'nın henüz bir MotoGP şampiyonu yok. Eğer olacaksa ilk aday Bagnaia. Marco'nun yapamadığını onun sayesinde kurulan akademiden yetişen bir sürücü bir gün mutlaka yapacak.

"Buna değer miydi?"

Valentino Rossi özel bir kask tasarımı getirmediği son yarışını bitirdiğinde aklının bir köşesinde muhtemelen bu soru vardı. Büyük Ödül hiçbir zaman kaybedilenlerin boşluğunu doldurmayacaktı. Zaten uzun zamandır kazanmıyordu. Kazanılmamış zaferlerin açtığı yarayı sarmak için kurduğu akademiden yetişenler, Marco ve onun için kazanacaklar. Asla değmeyecek ama kazanılan her zafer kaybedilenlerin acısını biraz daha azaltacak. Paolo'nun, Valentino'nun, Büyük Ödül peşindeki sevdiklerini kaybeden herkesin zamanla iyileşmesi dileğiyle.

"Bildiğim bir şey var, o da sevdiklerimizin bizi özleyeceği."

Keanu Reeves, Stephen Colbert'in şakayla karışık "Sence öldükten sonra ne oluyor Keanu Reeves?" sorusuna olabilecek en gerçekçi cevabı vermişti.